Ewangelia Mk 9, 2-10

Jezus wziął z sobą Piotra, Jakuba i Jana i zaprowadził ich samych osobno na górę wysoką. Tam się przemienił wobec nich. Jego odzienie stało się lśniąco białe, tak jak żaden na ziemi folusznik wybielić nie zdoła. I ukazał się im Eliasz z Mojżeszem, którzy rozmawiali z Jezusem.

Wtedy Piotr rzekł do Jezusa: «Rabbi, dobrze, że tu jesteśmy; postawimy trzy namioty: jeden dla Ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza». Nie wiedział bowiem, co powiedzieć, tak byli przestraszeni.

I zjawił się obłok, osłaniający ich, a z obłoku odezwał się głos: «To jest mój Syn umiłowany, Jego słuchajcie!» I zaraz potem, gdy się rozejrzeli, nikogo już nie widzieli przy sobie, tylko samego Jezusa.

A gdy schodzili z góry, przykazał im, aby nikomu nie rozpowiadali o tym, co widzieli, zanim Syn Człowieczy nie powstanie z martwych. Zachowali to polecenie, rozprawiając tylko między sobą, co znaczy „powstać z martwych”.

Według tradycji żydowskiej Eliasz i Mojżesz mieli powrócić przed końcem świata. Ich obecność na Górze  Przemienienia dowodzi, że łaska Ewangelii bierze świadectwo od Prawa (Mojżesz) i Proroków (Eliasz). 

Głos z nieba powtórzył główne przesłanie Ewangelii świętego Marka o Umiłowanym Synu. Słowa „Jego słuchajcie” odnoszą się do obietnicy danej Izraelitom o przyjściu proroka podobnego do Mojżesza (Pwt 18,15). Jednak Jezus jest ponad Eliaszem i innymi prorokami, jest też ponad Prawem i Mojżeszem. W Nim bowiem wypełnia się całe Prawo i Prorocy. 

Uczniowie nie zrozumieli słów Jezusa o powstaniu z martwych. Były zbyt trudne i nie potrafili sobie tego wyobrazić. Wiedzieli, że wszyscy sprawiedliwi zmartwychwstaną w czasach ostatecznych (Dn 12,2). Mimo że widzieli już rzeczy niewyobrażalne, cuda, które czynił Jezus, nie potrafili pojąć, że oto jest nimi Syn Boży, który umrze dla zbawienia wszystkich ludzi.

Jego słuchajcie! Czy ja słucham Słowa Bożego? Czy pozwalam mówić Bogu za pośrednictwem Pisma Świętego? Czy ufam temu, co obiecał?