Ewangelia Mt 6, 7-15

Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Modląc się, nie bądźcie gadatliwi jak poganie. Oni myślą, że przez wzgląd na swe wielomówstwo będą wysłuchani. Nie bądźcie podobni do nich! Albowiem wie Ojciec wasz, czego wam potrzeba, zanim jeszcze Go poprosicie. Wy zatem tak się módlcie:
Ojcze nasz, który jesteś w niebie, niech się święci Twoje imię! Niech przyjdzie Twoje królestwo; niech Twoja wola się spełnia na ziemi, tak jak w niebie. Naszego chleba powszedniego daj nam dzisiaj; i przebacz nam nasze winy, tak jak i my przebaczamy tym, którzy przeciw nam zawinili; i nie dopuść, abyśmy ulegli pokusie, ale nas zachowaj od złego.
Jeśli bowiem przebaczycie ludziom ich przewinienia, i wam przebaczy Ojciec wasz niebieski. Lecz jeśli nie przebaczycie ludziom, Ojciec wasz nie przebaczy wam także waszych przewinień».

Modlitwa, której Jezus nauczył uczniów nie odbiegała od tradycji żydowskiej. Kadisz (od aram. kad(d)isz = święty; hebr. Kadosz) to jedna z najważniejszych i najczęściej odmawianych modlitw w liturgii żydowskiej, wyraża wiarę w jedynego Boga i poddanie się Jego woli:

Niechaj będzie Imię Pana wywyższone i uświęcone w świecie, który stworzył według swojej woli. Niech panuje Królestwo Jego w życiu waszym i za dni waszych, i w żywocie całego domu Izraela teraz i w przyszłości. Amen.
Niechaj będzie pochwalone Imię Pana w świecie i całej wieczności. Niech Pan będzie błogosławiony i pochwalony, uświęcony i wywyższony, sławiony i uczczony, wielce uwielbiony i uświetniony, ponad wszelką chwałę i nad wszelką pieść pochwalną, nad wszelką świetność i wszelkie pocieszenie wypowiedziane na ziemi. Amen.
Niechaj będzie pochwalone Imię Pana od teraz aż po wieczność. Niechaj pokój nieba i życie spłyną na nas i na cały lud Izraela. Amen.
Zbawienna pomoc przyjdzie do nas od Imienia Pana, który stworzył ziemię i niebo. On, który stworzył pokój na wysokościach, niechaj nas i cały lud Izraela obdarzy pokojem. Amen. [tłum. Roman Brandstaetter]

Modlitwa, której nas nauczył Jezus jest krótsza od kadisz, nie pomija jednak uwielbienia Imienia Pana. Jest jednocześnie bogatsza, ponieważ zawiera poddanie się Jego woli, podziękowanie za codzienne pożywienie oraz uczy zasady przebaczenia. Jest krótsza, ale nie dlatego, że Bóg nie chce wielu słów. Jezus sam dawał wielokrotnie przykład długiej, wewnętrznej modlitwy. Bóg nie chce raczej gadulstwa, wielomówstwa, pustej paplaniny.

Nadmiar słów towarzyszy mi każdego dnia. Bóg wie, czego mi potrzeba, zanim Go poproszę. Nie muszę mu o tym przypominać. Czy potrafię więc zamilknąć i modlić się tą ciszą?