Ewangelia J 15, 9-17

Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Jak Mnie umiłował Ojciec, tak i Ja was umiłowałem. Trwajcie w miłości mojej! Jeśli będziecie zachowywać moje przykazania, będziecie trwać w miłości mojej, tak jak Ja zachowałem przykazania Ojca mego i trwam w Jego miłości.
To wam powiedziałem, aby radość moja w was była i aby radość wasza była pełna.
To jest moje przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem. Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich.
Wy jesteście przyjaciółmi moimi, jeżeli czynicie to, co wam przykazuję. Już was nie nazywam sługami, bo sługa nie wie, co czyni jego pan, ale nazwałem was przyjaciółmi, albowiem oznajmiłem wam wszystko, co usłyszałem od Ojca mego.
Nie wy Mnie wybraliście, ale Ja was wybrałem i przeznaczyłem was na to, abyście szli i owoc przynosili, i by owoc wasz trwał – aby Ojciec dał wam wszystko, o cokolwiek Go poprosicie w imię moje. To wam przykazuję, abyście się wzajemnie miłowali».

Jezus wyjaśnił uczniom, że trwanie w Jego miłości nie polega tylko na tym, że Jego słowa pozostaną w ich pamięci, ale że będą oni zachowywać Jego przykazania. Jezus okazał się być pierwszym człowiekiem, który trwał w miłości Ojca: jest Synem, który wypełnia wolę, żeby kochać braci. Jako Jego uczniowie trwamy w Nim, w Jego miłości, jeśli tylko miłujemy tak, jak On nas umiłował.

Radość jest barwą miłości, która przejawia się we wzajemności: radość przeżywa kochający i kochany. Właściwością Boga jest dawanie radości wewnętrznej, która pochodzi od Jego Ducha przebywającego w wierzących. Jest to głębokie, wewnętrzne przekonanie, które uwalnia serce i duszę. Jezus zapewnił uczniów, że pełna radość nie ma granic, dać ją może tylko Bóg, gdyż tylko On jest nieskończoną miłością.

Boża radość nie jest powierzchownym poczuciem zadowolenia, ani wesołkowatością. Czy mam poczucie tej radości? Czy dostrzegam przejawy Bożej miłości w moim życiu? Czy dzielę się z innymi tą radością?