Ewangelia Mt 10, 7-13

«Idźcie i głoście: Bliskie już jest królestwo niebieskie. Uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie umarłych, oczyszczajcie trędowatych, wypędzajcie złe duchy! Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie! Nie zdobywajcie złota ani srebra, ani miedzi do swych trzosów. Nie bierzcie na drogę torby ani dwóch sukien, ani sandałów, ani laski! Wart jest bowiem robotnik swej strawy.
A gdy przyjdziecie do jakiegoś miasta albo wsi, wywiedzcie się, kto tam jest godny, i u niego zatrzymajcie się, dopóki nie wyjdziecie.
Wchodząc do domu, przywitajcie go pozdrowieniem. Jeśli dom na to zasługuje, niech zstąpi na niego pokój wasz; jeśli zaś nie zasługuje, niech pokój wasz powróci do was».

Jezus posłał uczniów, aby głosili bliskość królestwa niebieskiego, a także by egzorcyzmowali i uzdrawiali. Ich misyjna działalność miała się rozpocząć u wejścia do odwiedzanego domu. Przy wejściu do domu powinni byli skierować do domowników pozdrowienie, nie zwyczajne, stereotypowe pozdrowienie, ale błogosławieństwo, symbol i cząstkę Bożej obecności, Bożego zbawienia, które może być cofnięte. Ofiarowany pokój i błogosławieństwo będą wyjątkowym darem. Ten, kto ten dar odrzuci, wyłączy swój dom ze strefy zbawczego pokoju Bożego, który powróci do apostołów.

Mój dom i moja rodzina, my również otrzymaliśmy Boże błogosławieństwo. Wiele łask otrzymujemy zupełnie darmo! Czy ten pokój przekazuje dalej?  Czy umiem  ofiarowywać innym siebie, swój czas, radę, pocieszenie? Czy moim życiem daję świadectwo przynależności do Chrystusa?