Ewangelia J 14, 15-16. 23b-26

Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Jeżeli Mnie miłujecie, będziecie zachowywać moje przykazania. Ja zaś będę prosił Ojca, a innego Parakleta da wam, aby z wami był na zawsze.
Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę, a Ojciec mój umiłuje go i przyjdziemy do niego, i mieszkanie u niego uczynimy. Kto nie miłuje Mnie, ten nie zachowuje słów moich. A nauka, którą słyszycie, nie jest moja, ale Tego, który Mnie posłał, Ojca.
To wam powiedziałem, przebywając wśród was. A Paraklet, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, On was wszystkiego nauczy i przypomni wam wszystko, co Ja wam powiedziałem».

Jezus zapowiedział uczniom, że Ojciec pośle w Jego imieniu Parakleta. Greckie słowo Parakletos nie ma prostego odpowiednika w języku polskim. Oznacza ono zarówno pocieszyciela, jak i wspomożyciela, obrońcę, a nawet pomocnika i nauczyciela. Jezus zapowiedział, że Paraklet wszystkiego nauczy i przypomni wam wszystko, co Ja wam powiedziałem. Jego zadaniem jest więc również przypominanie słów Jezusa.

Duch Święty towarzyszył życiu i misji Jezusa od wcielenia aż do wniebowstąpienia. Tak samo towarzyszy życiu każdego chrześcijanina od momentu chrztu świętego aż do śmierci. Duch daje człowiekowi życie Boże, wypełnia serce miłością. Parakletos wskrzesza człowieka ze śmierci, czyli z grzechów, do nowego życia w łasce.

Duch Święty jest przy mnie nieustannie, aby chronić, prowadzić, pocieszać i uświęcać. Jego obecność w moim życiu jest tajemnicą i radością, pokojem i mocą. Czy korzystam z Jego darów i Jego obecności? Czy pozwalam Mu rozpalić w sobie ogień Bożej miłości?

WIECZERNIK

Zamknięty w swoim wieczerniku

pełnym niewiary i lęku o jutro.

Czekam na Ducha,

który otwiera serca i oczy.

Ks. Krzysztof Konkol