Ewangelia J 8, 21-30

Jezus powiedział do faryzeuszów: «Ja odchodzę, a wy będziecie Mnie szukać i w grzechu swoim pomrzecie. Tam, gdzie Ja idę, wy pójść nie możecie».
Mówili więc Żydzi: «Czyżby miał sam siebie zabić, skoro powiada: Tam, gdzie Ja idę, wy pójść nie możecie?»
A On rzekł do nich: «Wy jesteście z niskości, a Ja jestem z wysoka. Wy jesteście z tego świata, Ja nie jestem z tego świata. Powiedziałem wam, że pomrzecie w grzechach swoich. Jeżeli bowiem nie uwierzycie, że Ja Jestem, pomrzecie w grzechach waszych».
Powiedzieli do Niego: «Kimże Ty jesteś?»
Odpowiedział im Jezus: «Przede wszystkim po cóż do was mówię? Wiele mam w waszej sprawie do powiedzenia i do osądzenia. Ale Ten, który Mnie posłał, jest prawdomówny, a Ja mówię wobec świata to, co usłyszałem od Niego». A oni nie pojęli, że im mówił o Ojcu.
Rzekł więc do nich Jezus: «Gdy wywyższycie Syna Człowieczego, wtedy poznacie, że Ja Jestem i że Ja nic sam z siebie nie czynię, ale że mówię to, czego Mnie Ojciec nauczył. A Ten, który Mnie posłał, jest ze Mną; nie pozostawił Mnie samego, bo Ja zawsze czynię to, co się Jemu podoba».
Kiedy to mówił, wielu uwierzyło w Niego.

Izraelici mieli świadomość, że śmierć w stanie grzechu była największym nieszczęściem, ponieważ człowiek tracił ostatnia szansę do nawrócenia się. Z tego powodu napominali skazańców, aby wyznali swoje winy, błagali o przebaczenie i uwierzyli, że śmierć będzie przebłaganiem za popełnione przez nich grzechy. Jezus w rozmowie z faryzeuszami podkreślił nie tylko konieczność pokuty, ale zaznaczył, że pokuta musi obejmować wiarę w Niego.

Jeżeli bowiem nie uwierzycie, że Ja Jestem, pomrzecie w grzechach waszych.

Jak często podejmuję walkę z własnymi grzechami polegając na własnych siłach? A przecież Jezus jasno powiedział, co mam robić, aby nie umrzeć w grzechu. Uwierzyć w Niego, zawierzyć się Mu całkowicie. To w Nim jest moje zbawienie i Nim jest moja moc. Dlaczego tak często zapominam, że świętość osiągnę tylko dzięki łasce Boga?