Ewangelia J 6, 30-35

W Kafarnaum lud powiedział do Jezusa:
«Jaki więc Ty uczynisz znak, abyśmy go zobaczyli i Tobie uwierzyli? Cóż zdziałasz? Ojcowie nasi jedli mannę na pustyni, jak napisano: „Dał im do jedzenia chleb z nieba”».
Rzekł do nich Jezus: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Nie Mojżesz dał wam chleb z nieba, ale dopiero Ojciec mój daje wam prawdziwy chleb z nieba. Albowiem chlebem Bożym jest Ten, który z nieba zstępuje i życie daje światu».
Rzekli więc do Niego: «Panie, dawaj nam zawsze ten chleb!»
Odpowiedział im Jezus: «Ja jestem chlebem życia. Kto do Mnie przychodzi, nie będzie łaknął; a kto we Mnie wierzy, nigdy pragnąć nie będzie».

Idący za Jezusem tłum zażądał znaku. Rozmnożenie chleba zrozumiał jako wskazówkę, że Jezus jest prorokiem i pytał o dalsze znaki potwierdzające Jego misję. Ponieważ  oczekiwano na Mesjasza jako na drugiego Mojżesza, a z czasami mesjańskimi łączono dar manny, tłum domagał się znaku uwierzytelniającego posłannictwo Jezusa na wzór manny, którą dał Mojżesz. 
Jezus skorygował błędne przekonanie pytających, jakoby manna pochodziła od Mojżesza. Jednocześnie Jezus wiedział, że prośba o znaki w istocie dotyczyła nie chleba powszedniego, ale pouczeń regulujących życie codzienne. Hebrajczycy przyzwyczajeni do mnożenia praktyk religijnych łączyli zbawienie z własnymi zasługami. Tymczasem zbawienie nie jest dziełem ludzkim. Wiara jest wynikiem łaski Bożej i polega na całkowitym posłuszeństwie Jego Synowi - kto we Mnie wierzy, nigdy pragnąć nie będzie.

Jak często ja oczekuję od Boga znaków? Że jest, że mnie wysłuchuje, że wybawił mnie od grzechu? Czy przypadkiem nie przypominam Izraelitów naiwnie sądząc, że moje praktyki religijne zagwarantują mi zbawienie? Jeszcze jedna msza o uzdrowienie, jeszcze jedna Pompejanka, jeszcze jedna pielgrzymka… 

„Łaską bowiem jesteście zbawieni przez wiarę. A to pochodzi nie od was, lecz jest darem Boga: nie z uczynków, aby się nikt nie chlubił” 1 Ef 2, 8-9

Wystarczy wierzyć...