Ewangelia Mk 8, 27-35

Jezus udał się ze swoimi uczniami do wiosek pod Cezareą Filipową. W drodze pytał uczniów: «Za kogo uważają Mnie ludzie?»
Oni Mu odpowiedzieli: «Za Jana Chrzciciela, inni za Eliasza, jeszcze inni za jednego z proroków».
On ich zapytał: «A wy za kogo Mnie uważacie?»
Odpowiedział Mu Piotr: «Ty jesteś Mesjasz». Wtedy surowo im przykazał, żeby nikomu o Nim nie mówili.
I zaczął ich pouczać, że Syn Człowieczy wiele musi wycierpieć, że będzie odrzucony przez starszych, arcykapłanów i uczonych w Piśmie; że zostanie zabity, ale po trzech dniach zmartwychwstanie. A mówił zupełnie otwarcie te słowa.
Wtedy Piotr wziął Go na bok i zaczął Go upominać. Lecz On obrócił się i patrząc na swych uczniów, zgromił Piotra słowami: «Zejdź Mi z oczu, szatanie, bo nie myślisz po Bożemu, lecz po ludzku».
Potem przywołał do siebie tłum razem ze swoimi uczniami i rzekł im: «Jeśli ktoś chce pójść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech weźmie krzyż swój i niech Mnie naśladuje. Bo kto chce zachować swoje życie, straci je; a kto straci swe życie z powodu Mnie i Ewangelii, zachowa je».

W odpowiedzi na pytanie Jezusa, Piotr wyznał swoją wiarę w to, że jest On Mesjaszem – Pomazańcem Bożym. Rozumiał jednak to słowo inaczej niż Jezus. Spodziewał się ziemskiego wyzwolenia i doczesnego królestwa. Stąd jego reakcja na usłyszaną zapowiedź śmierci Jezusa - „wziął Go na bok i zaczął Go upominać”.

Jezus skarcił go mówiąc „idź za mną” - „zejdź mi z drogi”, przypomniał mu jego „miejsce w szeregu”. Myślenie ludzkimi kategoriami, przedkładanie tego, co ziemskie nad tym, co boskie, oddala od Boga.

Aby iść za Bogiem potrzebuję porzucić swoje wyobrażenia i zabezpieczenia. Trzeba otworzyć się na słowo Boga, ufnie, z otwartym umysłem i sercem. Iść za Bogiem to poddać się jak dziecko w ramiona Ojca, a Słowo i Duch pokierują mną, abym nie szła w przeciwnym kierunku niż ten, który wyznacza mi Bóg. Czy w swoim życiu odróżniam natchnienie od pokusy? Czy otwieram się na słowo Boga?