Ewangelia Łk 24, 35-48 

Uczniowie opowiadali, co ich spotkało w drodze i jak poznali Jezusa przy łamaniu chleba. A gdy rozmawiali o tym, On sam stanął pośród nich i rzekł do nich: «Pokój wam!» Zatrwożonym i wylękłym zdawało się, że widzą ducha. Lecz On rzekł do nich: «Czemu jesteście zmieszani i dlaczego wątpliwości budzą się w waszych sercach? Popatrzcie na moje ręce i nogi: to Ja jestem. Dotknijcie Mnie i przekonajcie się: duch nie ma ciała ani kości, jak widzicie, że Ja mam». Przy tych słowach pokazał im swoje ręce i nogi.

Lecz gdy oni z radości jeszcze nie wierzyli i pełni byli zdumienia, rzekł do nich: «Macie tu coś do jedzenia?» Oni podali Mu kawałek pieczonej ryby. Wziął i spożył przy nich. Potem rzekł do nich: «To właśnie znaczyły słowa, które mówiłem do was, gdy byłem jeszcze z wami: Musi się wypełnić wszystko, co napisane jest o Mnie w Prawie Mojżesza, u Proroków i w Psalmach». Wtedy oświecił ich umysły, aby rozumieli Pisma.

I rzekł do nich: «Tak jest napisane: Mesjasz będzie cierpiał i trzeciego dnia zmartwychwstanie; w imię Jego głoszone będzie nawrócenie i odpuszczenie grzechów wszystkim narodom, począwszy od Jeruzalem. Wy jesteście świadkami tego».

Jezus pojawił się wśród uczniów i „oświecił ich umysły, aby rozumieli Pisma”, które Go zapowiadały. Oznajmił, że w Jego imię będzie głoszone nawrócenie i odpuszczenie grzechów, a apostołowie byli tego pierwszymi świadkami. Odbiorcami głoszenia stali się wszyscy ludzie, nie tylko Naród Wybrany, który od tych dni stał się raczej Narodem Pierwszego Wybrania. My wszyscy jesteśmy Narodem Drugiego Wybrania.

Ewangelizacja narodów jest częścią całości wydarzeń, które mają się koniecznie ujawnić przed nadejściem dni ostatecznych. Boży plan zbawczy nie obejmuje tylko męki i zmartwychwstania Jezusa, albowiem również głoszenie zbawczego orędzia o nawróceniu i odpuszczeniu grzechów wszystkim narodom jest treścią wielu zapowiedzi zawartych w psalmach i księgach prorockich.

Wszyscy jesteśmy także świadkami Zmartwychwstania Jezusa. Apostołowie byli rzeczywistymi świadkami Jego męki, śmierci, zmartwychwstania.  Dzięki wyjaśnieniom danym przez samego Jezusa, potrafili także zaświadczyć o roli Jego męki, śmierci i zmartwychwstania w Bożym planie zbawczym. Jezus powołał ich też do tego, by jako świadkowie głosili światu Ewangelię o zbawieniu.

Nie jestem świadkiem pierwszorzędnym, naocznym. Nie byłam rzeczywistym świadkiem Jego śmierci i zmartwychwstania. Ale moja wiara, jeśli jest widoczna w moim życiu daje mocne świadectwo. Otrzymałam sakrament bierzmowania, dar szczególnej mocy Ducha Świętego, który zachęca i uzdalnia do świadczenia o Chrystusie w Kościele i w życiu publicznym. Czy pamiętam o tym, że zostałam powołana do tego, aby świadczyć o Jego roli w zbawieniu i aby głosić Dobrą Nowinę? Czy jestem Jego świadkiem?