Ewangelia  - Łk 9, 22-25

Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Syn Człowieczy musi wiele wycierpieć: będzie odrzucony przez starszyznę, arcykapłanów i uczonych w Piśmie; zostanie zabity, a trzeciego dnia zmartwychwstanie».
Potem mówił do wszystkich: «Jeśli ktoś chce iść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech co dnia bierze krzyż swój i niech Mnie naśladuje. Bo kto chce zachować swoje życie, straci je, a kto straci swe życie z mego powodu, ten je zachowa. Bo cóż za korzyść dla człowieka, jeśli cały świat zyska, a siebie zatraci lub szkodę poniesie?»

W starożytności krzyż był narzędziem okrutnej egzekucji, przeznaczonym dla kryminalistów i buntowników. Niesienie belki krzyża odbywało się wśród szyderstwa tłumu, Jezus mówi uczniom, aby przygotowali się na drwiny i męczeństwo i do dziś chrześcijanie są wyszydzani.

Jezus polecił też zaparcie się samego siebie. To wyparcie oznacza odrzucenie swoich pragnień i rezygnację z ich zaspokojenia, co jednak nie stanowi celu samego w sobie. Celem wyrzeczenia jest podporządkowanie się nauce Jezusa. Ludzkie pragnienia nie są z gruntu złe, ale ponieważ zadania, które stawia przed człowiekiem Pan mają na względzie nie tylko własne dobro człowieka, są one ważniejsze niż indywidualne dążenia.

Czy aby osiągnąć Królestwo Boże muszę zrezygnować z moich pragnień? Jak często coś wydaje się być przyjemne dla mnie, ale niezgodne z nauką Jezusa? Niektórzy mówią, że tę naukę należałoby unowocześnić, bo jest już stara, a "świat poszedł do przodu". Ale czy warto być światowym za cenę zatracenia?
Mojżesz powiedział do ludu: kładę przed wami życie i śmierć, błogosławieństwo i przekleństwo. Ja dziś nakazuję ci miłować Pana, Boga twego, i chodzić Jego drogami, zachowywać Jego polecenia, prawa i nakazy, abyś żył i mnożył się, a Pan, Bóg twój, będzie ci błogosławił.

Błogosławieństwo i przekleństwo, tradycja i "światowość", życie i śmierć.