Ewangelia Łk 5, 33-39

Faryzeusze i uczeni w Piśmie rzekli do Jezusa:
«Uczniowie Jana dużo poszczą i modły odprawiają, podobnie też uczniowie faryzeuszów; natomiast Twoi jedzą i piją».
A Jezus rzekł do nich: «Czy możecie nakłonić gości weselnych do postu, dopóki pan młody jest z nimi? Lecz przyjdzie czas, kiedy zabiorą im pana młodego, i wtedy, w owe dni, będą pościli».
Opowiedział im też przypowieść: «Nikt nie przyszywa do starego ubrania jako łaty tego, co oderwie od nowego; w przeciwnym razie i nowe podrze, i łata z nowego nie nada się do starego.
Nikt też młodego wina nie wlewa do starych bukłaków; w przeciwnym razie młode wino rozerwie bukłaki, i samo wycieknie, i bukłaki przepadną. Lecz młode wino należy wlewać do nowych bukłaków. Kto się napił starego, nie chce potem młodego – mówi bowiem: „Stare jest lepsze”».

Prawo nakazywało zachowanie postu jedynie w Dniu Przebłagania (Jom Kippur), jednak wielu pobożnych faryzeuszy wprowadziło zasadę postu dwa razy w tygodniu, w poniedziałki i czwartki. Post jako ważna praktyka religijna, łączony był z modlitwą i pokutą, a nauczyciel będąc odpowiedzialnym za życie moralne i religijne swoich uczniów, odpowiadał również za ich posty.

Podczas uczt weselnych, trwających zwykle siedem dni, będących czasem świętowania i ucztowania nie można było pościć ani odbywać żałoby. Jezus odpowiedział więc, że czas, gdy On jest na ziemi, pośród uczniów, jest czasem zbawienia i świętowania. Dlatego w tym okresie niestosowne byłoby dochowywanie postów.

Jezus tymi słowami po raz pierwszy zapowiedział swoją śmierć - odejście pana młodego. Post po śmierci bliskiej osoby jest naturalnym wyrazem żałoby i smutku, a zatem dopiero po odejściu Jezusa, Jego uczniowie będą pościć, gdyż czas wesela się skończy.



Post od wieków towarzyszył Hebrajczykom w czasie pokuty, stanowił wsparcie dla modlitw błagalnych w czasie zagrożenia. Powstrzymywanie się od jedzenia wyrażało uległość Bogu i podporządkowanie się Jego woli. Chrześcijański Kościół pierwotny przyjął praktykę postu dwa razy w tygodniu. Świadomie odszedł jednak od judaizmu, wyznaczając jako dni postne środę i piątek, na pamiątkę zdrady i ukrzyżowania Jezusa. Dziś Kodeks Prawa Kanonicznego (kan. 1250) określa, że w Kościele powszechnym dniami i okresami pokutnymi są poszczególne piątki całego roku i czas wielkiego postu.

Jakie znaczenie ma dziś dla mnie czas postu? Czego sobie odmawiam? Czy jest to dla mnie czas szczególnego skupienia na Słowie Bożym?