Ewangelia Łk 4, 16-30

Jezus przyszedł do Nazaretu, gdzie się wychował. W dzień szabatu udał się swoim zwyczajem do synagogi i powstał, aby czytać.
Podano Mu księgę proroka Izajasza. Rozwinąwszy księgę, znalazł miejsce, gdzie było napisane: «Duch Pański spoczywa na Mnie, ponieważ Mnie namaścił i posłał Mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę, więźniom głosił wolność, a niewidomym przejrzenie; abym uciśnionych odsyłał wolnymi, abym obwoływał rok łaski Pana».
Zwinąwszy księgę, oddał słudze i usiadł; a oczy wszystkich w synagodze były w Niego utkwione.
Począł więc mówić do nich: «Dziś spełniły się te słowa Pisma, które słyszeliście». A wszyscy przyświadczali Mu i dziwili się pełnym łaski słowom, które płynęły z ust Jego. I mówili: «Czy nie jest to syn Józefa?»
Wtedy rzekł do nich: «Z pewnością powiecie Mi to przysłowie: Lekarzu, ulecz samego siebie; dokonajże i tu, w swojej ojczyźnie, tego, co wydarzyło się, jak słyszeliśmy, w Kafarnaum».
I dodał: «Zaprawdę, powiadam wam: Żaden prorok nie jest mile widziany w swojej ojczyźnie. Naprawdę, mówię wam: Wiele wdów było w Izraelu za czasów Eliasza, kiedy niebo pozostawało zamknięte przez trzy lata i sześć miesięcy, tak że wielki głód panował w całym kraju; a Eliasz do żadnej z nich nie został posłany, tylko do owej wdowy w Sarepcie Sydońskiej. I wielu trędowatych było w Izraelu za proroka Elizeusza, a żaden z nich nie został oczyszczony, tylko Syryjczyk Naaman».
Na te słowa wszyscy w synagodze unieśli się gniewem. Porwawszy się z miejsc, wyrzucili Go z miasta i wyprowadzili aż na urwisko góry, na której zbudowane było ich miasto, aby Go strącić. On jednak, przeszedłszy pośród nich, oddalił się.

Synagoga była miejscem, w którym Żydzi gromadzili się na czytanie Pisma, rozważanie słowa Bożego i wspólną modlitwę. Rabini wykorzystywali te wspólne nabożeństwa, aby pouczać lud o zachowywaniu Prawa. Jezus, jak każdy pobożny Żyd, udał się swoim zwyczajem do synagogi.Zaczął swoją działalność, postępując tak jak ówcześni rabini, nauczając w miejscu zgromadzenia.

Ewangelista Łukasz, piszący swe dzieło przede wszystkim dla pogan, przywołując nauczanie Jezusa podkreślił, że Ewangelia Jezusa ma charakter uniwersalny. Charakter ten uwypukliło przywołanie epizodów z życia proroków Eliasza i Elizeusza. Wydarzenia związane z wdową w Sarepcie i Naamanem są czymś niezwykłym i wyjątkowym - prezentują zbawczy plan Boga, ujęty bardzo szeroko i skierowany nie tylko do Żydów, ale również pogan.

Mieszkańcy Nazaret nie zaakceptowali planu Boga niezgodnego z ich oczekiwaniami. Jak często ja usiłuję się trzymać  mojego planu, choć różni się od zamysłu Boga? Ile razy unoszę się gniewem, gdy moje oczekiwania nie spełniają się?