Ewangelia Mk 2, 23 – 3, 6

Pewnego razu, gdy Jezus przechodził w szabat pośród zbóż, uczniowie Jego zaczęli po drodze zrywać kłosy. Na to faryzeusze mówili do Niego: «Patrz, czemu oni czynią w szabat to, czego nie wolno?»
On im odpowiedział: «Czy nigdy nie czytaliście, co uczynił Dawid, kiedy znalazł się w potrzebie i poczuł głód, on i jego towarzysze? Jak wszedł do domu Bożego za Abiatara, najwyższego kapłana, i jadł chleby pokładne, które tylko kapłanom jeść wolno; i dał również swoim towarzyszom».
I dodał: «To szabat został ustanowiony dla człowieka, a nie człowiek dla szabatu. Zatem Syn Człowieczy jest Panem także szabatu».
Wszedł znowu do synagogi. Był tam człowiek, który miał uschniętą rękę. A śledzili Go, czy uzdrowi go w szabat, żeby Go oskarżyć.
On zaś rzekł do człowieka z uschłą ręką: «Podnieś się na środek!» A do nich powiedział: «Co wolno w szabat: uczynić coś dobrego, czy coś złego? Życie uratować czy zabić?» Lecz oni milczeli. Wtedy spojrzawszy na nich dokoła z gniewem, zasmucony z powodu zatwardziałości ich serc, rzekł do człowieka: «Wyciągnij rękę!» Wyciągnął, i ręka jego stała się znów zdrowa.
A faryzeusze wyszli i ze zwolennikami Heroda zaraz się naradzali przeciwko Niemu, w jaki sposób Go zgładzić.

Oba opowiadania o uczniach przechodzących przez pole w dzień szabatu oraz o Jezusie uzdrawiającym człowieka ze sparaliżowaną ręką pokazują, że człowiek sam nie decyduje o tym, co dobre lub złe, nawet w szabat obowiązujący lub zniesiony, niezmienne Boże prawo zachowuje swą ważność. To szabat jest dla człowieka i nigdy na odwrót. Podejmując działanie należy kierować się nie subiektywnego osądem, ale Bożym rozróżnieniem dobra i zła, dokonywać wyboru między ratowaniem życia a zabijaniem.

Jako dzieci Boże przestrzegamy Bożego prawa, aby dotrzeć do ostatecznego celu, jakim jest dom Ojca. Respektujemy również prawo ludzkie, ponieważ ono reguluje życie społeczne i wprowadza ład. Jednakże nie można sztywno trzymać się prawa, w oderwaniu od Bożych zasad. Miłość zawsze będzie ponad prawem.

W jaki sposób świętuję dzień Pański? Czy jest to czas odpoczynku? A może spędzam ten dzień na zakupach, tłumacząc to brakiem czasu w ciągu tygodnia?