Ewangelia J 19, 31-37

Ponieważ był to dzień Przygotowania, aby zatem ciała nie pozostawały na krzyżu w szabat – ów bowiem dzień szabatu był wielkim świętem – Żydzi prosili Piłata, żeby ukrzyżowanym połamano golenie i usunięto ich ciała.
Przyszli więc żołnierze i połamali golenie tak pierwszemu, jak i drugiemu, którzy z Jezusem byli ukrzyżowani. Lecz gdy podeszli do Jezusa i zobaczyli, że już umarł, nie łamali Mu goleni, tylko jeden z żołnierzy włócznią przebił Mu bok, a natychmiast wypłynęła krew i woda.
Zaświadczył to ten, który widział, a świadectwo jego jest prawdziwe. On wie, że mówi prawdę, abyście i wy wierzyli. Stało się to bowiem, aby się wypełniło Pismo: «Kość jego nie będzie złamana». I znowu w innym miejscu mówi Pismo: «Będą patrzeć na Tego, którego przebili».

Rzymianie często stosowali karę śmierci krzyżowej. Skazańcy konali nieraz przez kilka dni. Ciała zmarłych pozostawiano na krzyżach, aż do ich rozkładu. Inaczej jednak działo się, gdy śmierć na krzyżu ponosili Żydzi. Zgodnie z Księgą Powtórzonego Prawa  (Pwt 21,23) skazaniec nie mógł wisieć przez noc na krzyżu,  ale należało go pochować tego samego dnia. Rzymianie chcąc uniknąć niepotrzebnych zatargów, dostosowywali się do Prawa i przyspieszali egzekucję. Połamane golenie uniemożliwiały podpieranie się, które z kolei ułatwiało oddychanie. Brak podparcia powodował uduszenie się skazańca.

Tradycja żydowska wymagała upewnienia się o śmierci osoby mającej być pochowaną. Aby mieć pewność, że Jezus umarł, żołnierz przebił Jego bok.

Przebite na krzyżu Serce Jezusa zawsze pozostaje dla mnie otwarte, mimo bólu, który zadaję Mu moim grzechem. Jego Serce jest miejscem mojego schronienia.

Czy potrafię czerpać miłość z Najświętszego Serca Pana Jezusa? Czy moje grzechy nie zatrzymują mnie w drodze do Niego?