Ewangelia Mk 12, 28b-34

Jeden z uczonych w Piśmie podszedł do Jezusa i zapytał Go: «Które jest pierwsze ze wszystkich przykazań?»
Jezus odpowiedział: «Pierwsze jest: „Słuchaj, Izraelu, Pan Bóg nasz jest jedynym Panem. Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą, całym swoim umysłem i całą swoją mocą”. Drugie jest to: „Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego”. Nie ma innego przykazania większego od tych».
Rzekł Mu uczony w Piśmie: «Bardzo dobrze, Nauczycielu, słusznie powiedziałeś, bo Jeden jest i nie ma innego prócz Niego. Miłować Go całym sercem, całym umysłem i całą mocą i miłować bliźniego jak siebie samego znaczy daleko więcej niż wszystkie całopalenia i ofiary».
Jezus, widząc, że rozumnie odpowiedział, rzekł do niego: «Niedaleko jesteś od królestwa Bożego». I nikt już nie odważył się Go więcej pytać.

Wystawiony na próbę przez uczonego w Piśmie Jezus w odpowiedzi połączył dwa przykazania: Będziesz miłował Pana, Boga twojego, z całego swego serca, z całej duszy swojej, ze wszystkich swych sił. Pwt 6,5 Nie będziesz szukał pomsty, nie będziesz żywił urazy do synów twego ludu, ale będziesz miłował bliźniego jak siebie samego. Kpl 19,18
Wielu żydowskich nauczycieli uważało, że te dwa przykazania stanowią podsumowanie Prawa. Szczególne znaczenie miało i ma nadal pierwsze z nich, które następowało bezpośrednio po wyznaniu wiary: Słuchaj, Izraelu, Pan jest naszym Bogiem - Panem jedynym (Pwt 6,4) - „Szema Israel, Adonaj Elohenu, Adonaj Echad”.

Ponieważ uczeni w Piśmie uznali wypowiedź Jezusa za prawdziwą, nikt nie zdecydował się na prowadzenie z Nim sporu.


Bóg nieustannie przemawia w moim sercu, abym od Niego uczyła się stawać darem dla innych. Jednak czy usłyszane słowo Boże zakorzenia się we mnie, aby odmienić moje życie? Jak wygląda moje głoszenie Ewangelii życiem?  Czy staram się być apostołem Jezusa w moim otoczeniu?