Ewangelia (Mk 16, 15-18)
Po swoim zmartwychwstaniu Jezus ukazał się Jedenastu i powiedział do nich:
«Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu! Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony; a kto nie uwierzy, będzie potępiony.
Tym zaś, którzy uwierzą, te znaki towarzyszyć będą: W imię moje złe duchy będą wyrzucać, nowymi językami mówić będą; węże brać będą do rąk, i jeśliby co zatrutego wypili, nie będzie im szkodzić. Na chorych ręce kłaść będą, i ci odzyskają zdrowie».

Jezus rozesłał Apostołów z misją głoszenia Dobrej Nowiny na całym świecie, wszelkiemu stworzeniu. Skierował ich również do pogan, ponieważ Ewangelia nie jest przeznaczona tylko dla Izraela. Hebrajczycy przestali być już Narodem Wybranym, a stali się raczej narodem pierwszego wybrania. Kolejne wybranie dotyczy wszelkiego stworzenia.

Apostołowie dostali zadanie ogłoszenia ludziom Chrystusa jako jedynego Zbawiciela. Zadaniem słuchaczy było i jest odpowiedzieć na tę propozycję. Decyzja człowieka, który otwiera się na łaskę wiary i nawrócenia - uwierzy i przyjmie chrzest -  bądź ją lekceważy, ma ogromne znaczenie dla jego losów teraz i w całej wieczności.

Nauka Jezusa jest surowa. Zbawiony lub potępiony, nie ma innego wyboru. Wiara i posłuszeństwo Bogu otwierają mi drogę zbawienia. Brak miłości wynikający z braku wiary prowadzi do potępienia. Którą drogą kroczy wierzący, który wierząc, nie umie wierzyć, chociaż w głębi serca jest przekonany o swojej żarliwej wierze?