Ewangelia Mt 5, 38-42 

Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Słyszeliście, że powiedziano: „Oko za oko i ząb za ząb!” A Ja wam powiadam: Nie stawiajcie oporu złemu: lecz jeśli cię ktoś uderzy w prawy policzek, nadstaw mu i drugi. Temu, kto chce prawować się z tobą i wziąć twoją szatę, odstąp i płaszcz. Zmusza cię ktoś, żeby iść z nim tysiąc kroków, idź dwa tysiące. Daj temu, kto cię prosi, i nie odwracaj się od tego, kto chce pożyczyć od ciebie».

Jezus przywołuje starotestamentalne prawo odwetu (ius talionis) z Wj 21, 24. Prawo to wymagało, aby złoczyńca poniósł taką samą szkodę, jaką wyrządził bliźniemu. Wbrew dzisiejszemu wrażeniu, to prawo nie nakładało obowiązku zemsty, ale stanowiło jej ograniczanie. Miało zapobiegać zemście w postaci zwielokrotnionej odpłaty: za jedno oko TYLKO jedno oko, za jeden ząb TYLKO jeden ząb.

Tą - wydawałałoby się sprawiedliwą - zasadę proporcjonalnego odwetu Jezus odrzucił jako sposób zachowania się ludzi względem siebie. Bóg jako mądry i sprawiedliwy sędzia wymierzy stosowną karę grzesznikom. W ten sposób prawo odwetu zostało zabrane człowiekowi i złożone w ręce Boga. Wyrażenie: Nie stawiajcie oporu złemu oznacza: nie oddawajcie uderzeniem za uderzenie, nie odpowiadajcie na zły czyn dokładnie tym samym. Nie oznacza jednak biernej akceptacji zła. Taka interpretacja sprzeciwiałaby się całemu nauczaniu Ewangelii. Podobnie jak Jezus podczas kuszenia, tak każdy chrześcijanin powinien sprzeciwić się Złemu. Prawo Jezusowe głosi raczej: nie odpłata, ale rezygnacja z zemsty, raczej niesprawiedliwość znosić, niż niesprawiedliwość czynić.

Jak często czyjeś zachowanie wywołuje we mnie chęć zemsty? Może sama chcę wymierzać karę? Czy potrafię znosić niesprawiedliwość, aby w ten sposób zaświadczyć, że jestem uczniem Jezusa?