Ewangelia Mk 3, 20-35

Jezus przyszedł z uczniami swoimi do domu, a tłum znów się zbierał, tak że nawet posilić się nie mogli. Gdy to posłyszeli Jego bliscy, wybrali się, żeby Go powstrzymać. Mówiono bowiem: «Odszedł od zmysłów».
A uczeni w Piśmie, którzy przyszli z Jerozolimy, mówili: «Ma Belzebuba i mocą władcy złych duchów wyrzuca złe duchy».
Wtedy przywołał ich do siebie i mówił im w przypowieściach: «Jak może Szatan wyrzucać Szatana? Jeśli jakieś królestwo jest wewnętrznie skłócone, takie królestwo nie może się ostać. I jeśli dom wewnętrznie jest skłócony, to taki dom nie będzie mógł się ostać. Jeśli więc Szatan powstał przeciw sobie i jest z sobą skłócony, to nie może się ostać, lecz koniec z nim. Nikt nie może wejść do domu mocarza i sprzęt mu zagrabić, jeśli mocarza wpierw nie zwiąże, i dopiero wtedy dom jego ograbi.
Zaprawdę, powiadam wam: Wszystkie grzechy i bluźnierstwa, których by się ludzie dopuścili, będą im odpuszczone. Kto by jednak zbluźnił przeciw Duchowi Świętemu, nigdy nie otrzyma odpuszczenia, lecz winien jest grzechu wiecznego». Mówili bowiem: «Ma ducha nieczystego».
Tymczasem nadeszła Jego Matka i bracia i stojąc na dworze, posłali po Niego, aby Go przywołać.
A tłum ludzi siedział wokół Niego, gdy Mu powiedzieli: «Oto Twoja Matka i bracia na dworze szukają Ciebie».
Odpowiedział im: «Któż jest moją matką i którzy są moimi braćmi?»
I spoglądając na siedzących dokoła Niego, rzekł: «Oto moja matka i moi bracia. Bo kto pełni wolę Bożą, ten jest Mi bratem, siostrą i matką».

Pytając: „Któż jest moją matką i którzy są moimi braćmi?” Jezus nie sugerował, że to  siedzący wokół Niego są Jego prawdziwymi krewnymi. Potwierdził to, co nie powinno było ujść ich uwagi: Oto moja Matka i moi bracia. Bo kto pełni wolę Bożą, ten jest Mi bratem, siostrą i matką.

Jezus przedstawił słuchaczom nową relację rodzinną, która nie jest ani nabytym prawem, ani wrodzonym przywilejem, ale rezultatem pozytywnej odpowiedzi człowieka na objawienie Bożej woli przez Jego Syna. Warunkiem przynależności do Jego rodziny jest wypełnianie woli Boga.

Najważniejszym moim życiowym zadaniem jest pełnienie woli Bożej. W nim zawiera się wszystko, co jest potrzebne, abym duchowo wzrastała: miłość Boga i bliźniego, uczynki miłosierdzia, własne wyrzeczenia.

Czy potrafię pełnić wolę Bożą? Czy dostrzegam swoje niewłaściwe zachowania, sprzeczne z Jego wolą? Czy potrafię przyznać się do błędu?